Everardus Foec, deken van de kerk van Oud-Munster te Utrecht geeft advies in zake de twist van Groningen met de Bisschop van Utrecht.

Ultra causas et raciones et responsiones pro parte reverendi patris domini Frederici episcopi Trajectensis bene et efficaciter allegatas, quibus tamquam juri consentaneis assentio et pro ipsarum extensione salvo semper meliori judicio de dubiis infrascriptis breviter querere dignum duxi. Primo, utrum in donacione imperiali Heynrici primi facta ecclesie Trajectensi, ubi inter cetera sic cavetur: comitatum Thrente per hanc imperialem paginam nostra jussione conscriptam deinceps habendam damus et concedimus, que donatio, ut stabilis et inconvulsa nunc et in perpetuum permaneat, hanc paginam inde conscriptam manu propria corroboravimus et sigilli nostri impressione insigniri curavimus et cetera, transiit merum et mixtum imperium in ecclesiam Trajectensem? Secundo, utrum opidani et universitas opidi de Grueninghen sunt audiendi pretendentes merum imperium a tempore, de cujus principio memoria hominum non existit, sibi vendicasse et illo usi fuisse, ut sic ex tempore excludere possint ecclesiam Trajectensem ? Tercio, utrum predicti opidani et universitas possunt libertatem prescribere in se ipsis ita, quod non sint sub jurisdictione ecclesie Trajectensis ? Quarto, utrum ex viribus litterarum, quas dederunt burgimagistri et consules opidi de Groeninghen episcopo Trajectensi sigillatas, sint ipsi taliter episcopo obligati, quod tenentur eum recognoscere in dominum temporalem, in quibus litteris inter alia sic noscitur contineri: Want wy, burghermeystere, rade der ghemeender stat van Groeninghen, et cetera ? Quinto, utrum episcopus Trajectensis potest licite guerram movere dictis opidanis et universitati, superiore inconsulto ? Sexto, utrum contractus arrendationis, inter decanum et capitulum ac opidanos et universitatem opidi predicti factus per centum annos de bonis et juribus in Groeninghen ad ipsos decanum et capitulum pertinentibus, prout ilia ab Heynrico rege Romanorum secundo eis donata fuerunt, fuit vel sit validus de jure? Ultimo, utrum opidum de Groeninghen spectet ad ecclesiam Trajectensem? Dubium ex eo insurgit, quod Heynricus secundus predictus predium, in villa de Groeninghen in comitatu Thrente situm , cum areis, edificiis, mancipiis, cultis et incultis , pratis, pascuis , theoloniis, causis agendis et discutiendis concessit fratribus ecclesie Trajectensis, ut patet in litteris prefati Heynrici secundi. Ad primum, quo queritur utrum donatione imperiali predicta transiit merum imperium in ecclesiam Trajectensem, potest sic probabiliter responderi, quod licet quidam judices Francie teneant, quod quantumcunque generalis vel indistincta fiat concessio castri vel ville, non intelligitur transferens, etiam si princeps fuerit, ea quesunt meri imperii transferre, nisi hoc specialiter exprimat, argumenta, de officio legati, capitulum: quod translacionem ; Ff. de hiis que in fraudem creditorum, lex: si autem pater, et de officio presidis lex penultima. Istud tamen non videtur de jure procedere. Unum, si comes vel marchio donaverit castrum vel villam, cum ipsa universitate transit merum imperium nisi excipiatur, argumento: de re judicata, capitulum : cum Bertoldus ; de donationibus ; capitulum : cum dilecti; notata in Speculi titulo: de jurisdictione omnium judicum, verbis: que autem meri imperii, et per Henricum Bohic, de jure patronatus, capitulo: ex litteris, in principio. Item omnis actus ex causa premissus debet commensurari cause et qualificatur ex persona donantis et donatarii, argumenta, de testamentis, capitulum: relatum II, :P: licet, et Ff. de rebus eorum, qui sub tutela vel curatela sunt, lex: magis puto :P: item pretor. Unum in concessione facta ecclesie Trajectensis transibile fuit merum imperium ex persona donantis, qui princeps fuit, cujus munificentia et liberalitas freno minime subjacebat, ut C. de donatione inter virum et uxorem, lex: donationes quas divus imperator; C. de donationibus, lex: sancimus :P: exceptio , et in dicto capitulo: cum dilecti. Ad hoc signanter potest induci verbum legis sic dicentis: cum perabsurdum perque temerarium sit, hanc nostre liberalitatem pietatis quemquam astuta interpretatione non ad augmentum sed diminutionem convertere, ut C. de praepositis agentium in rebus, lex: hac saluberrima, libro XII. Ex persona etiam donatarii, que est ecclesia, quam speciali privilegio et favore jura persequuntur, argumenta C. de sacrosanctis ecclesiis, lex: ut inter divinum; et Ff. de auro et argento legatis, lex: Ticium :P: Seya, et Ff. de religiosis et sumptibus funerum, lex: sunt persone. Et etiam utriusque persone consideratione simul, quia non multum differt sacerdocium ab imperio et super hoc censetur princeps, cui plurima dedit Deus habere et multorum dominus esse et maxime sanctissimis ecclesiis, quibus optima mensura est rerum donatarum immensitas, ut in authentica: de non alienandis aut permutandis rebus ecclesiasticis :P: sinimus, collatio II; et in authentica: constitutio que de dignitatibus :P: illud, collatio VI. Et ad istud dicendum inducitur, quod merum et mixtum imperium videntur inherere amministrationi, quam ratione territorii quis habet, ut C. ubi et apud quos in integrum restitutio postulatur, lex ultima, et de fundis limitrophis, lex: qui- cunque, libro XI, Unde princeps concedendo castrum vel territorium, videtur concedere universitatem prediorum inter fines positorum ut Ff. de verborum significatione, lex: pupillus :P: territorium, cum autem conceditur universitas, omnia etiam incorporalia veniunt, Ff. de verborum significatione, lex: princeps. Ideo dicit Innocentius, quod villa vel castrum sunt quedam nomina universitatem quandam designantia, que in se continent jurisdictionem, honorem et districtum et jus patronatus in dicto capitulo: ex litteris; de jure patronatus. Attento ergo quod opidum de Groeninghen in comitatu Thrente existit, prout in litteris imperialibus noscitur evidentius contineri, non videtur dubium, quin ecclesia Trajectensis habeat ibi merum imperium, ut idem juris sit de toto et de parte, Ff. de rei vendicatione lege: que de tota, et in toto partem non est dubium contineri, de regulis juris: in toto, libro VI. Ad secundum videtur dicendum, quod opidum et universitas de Groeninghen merum imperium habere non poterunt nisi ex privilegio principis, cum merum imperium sit imprescriptibile secundum Jacobum de Arena qui dicit, quod etiam per tempus, de cujus contrario memoria non est, acquiri non potest ea ratione, quod merum imperium a lege conceditur, ut Ff. de officio ejus cui mandata est jurisdicti lex I; si ergo a lege conceditur, prescriptione non tenetur, ut C. de fundis patrimonialibus, lex: jus emphiteotici libro XI. Hinc est secundum eum, quod civitates, que nituntur habere merum imperium, ex tempore tamen non juvantur jure, sed si niterentur ex privilegio quod vellent probare, ex tempore juvarentur, ut in predicto titulo: de fundis patrimonialibus, lex: jubemus, et Ff. de usuris, lex: cum de in rem verso; licet quidam dicant contrarium, ut Petrus de Bellapertica et ejus sequaces, quia lex et consuetudo paribus passibus ambulant et lex dat jurisdictionem, Ff. de constitutionibus principum, lege I, ut notatur per Cynum, C. de emancipationibus liberorum lege I , verbis: modo queritur et cetera. Et predicta opinio Jacobi de Arena videtur placere Joanni Andreae, de foro competenti, capitulo: cum contingat, super verbo: jurisdictionem; et eam tenet Qdofredus, C. de jurisdictione omnium judicum, lege finali. Preterea merum et mixtum imperium solum majoribus magistratibus utpote illustribus, spectabilibus et clarissimis est concessum, non magistratibus municipalibus, ut legitur et notatur in glossa Ff. de officio ejus, cui mandata est jurisdictio , lege I , in principio et :P: que vero. Multomagis ergo denegatur municipibus et privatis personis, nam uno concesso aliud negatur, XXV distinctio, qualis; Ff. de conditionibus et demonstrationibus, lex: cum ita legatum . Item merum et mixtum imperium specialiter ob publicam utilitatem majoribus est concessum, ut patet in dicta lege I, ergo prescribi non potest, cum ea que ob publicam utilitatem disponuntur imprescriptibilia sunt, C. de fundis limitrophis, lege finali, libro XI. Sic et ea que in usu publico sunt, prohibita sunt prescribi. Patet Ff. de via publica, lege: viam ; C. operibus publicis, lege: prescriptio. Iterum certi sunt modi acquirendi merum imperum , scilicet lege , senatusconsulto et constitutione principum ut in predicta lege I, Ff. de officio ejus cui mandata est jurisdictio , sed prescriptio non est de illis igitur, sumpto argumento a sufficienti parcium enumeratione , qui modus arguendi habetur Ff. de actionibus et obligationibus , lege : obligacionum fere :P: placet ; Ff. de liberis et postumis, lege: filius a patre; et, de hiis qui sunt sui vel alieni juris , lege: patre furioso . Et licet hodie singule civitates habeant sua regimina ut olim singule provincie , ut notatur glossa , C. de prescriptione longi temporis , lege finali , super verbo : provincia , non tamen habent merum imperium nisi ex concessione principum , qui concesserunt illud jus civitatibus, sicut Fredericus imperator in pace Constantie concessit civitatibus Lombardie et plures alii principes merum imperium civitatibus concesserunt, ut notat Cynus C. ne quis in sua causa jus dicat , lege unica, verbo: quarto queritur , et glossa in authentica: de defensoribus civitatum, :P: jusjurandum , super verbo: jurisdictionem , collatio III. In aliis igitur civitatibus atque locis, in quibus merum imperium non invenitur a principibus concessum , servandum est jus commune, argumento Ff. ad municipalem , lex I in fine. Ad tercium , quo queritur utrum opidani et universitas potuerunt prescribere libertatem contra jurisdictionem episcopi donatione imperiali ecclesie Trajectensi concessam, ut prefertur, credo dicendum quod non , quia nemo inferior in se ipso potest prescribere libertatem , alteri tamen ut pape vel alii superiori potest prescribere, ut sit ejus subditus, et hoc est, quod notat Ostiensis , de censibus, capitulo: cum venerabilem , super verbo: correctionis ; et ]oannes Andreae ibi post eum super glossa 2 , dicentes quod subditus nomine proprio contra episcopum prescribere non potest , licet hoc facere possit vice et nomine non subditi ut pape vel alterius superioris. Idem tenet Ostiensis de prescriptione, auditis , super verbo: episcopale jus , et Joannes Andreae ibi post eum ; et eodem titulo , capitulo : cum ex officii , super verbo : contemptores ; et Wilhelmus de Monte Lauduno de excessibus prelatorum , capitulo uno , super verbo : curam animarum , in Clementinis ; quia si prescribentes nulli remanerent subjecti , essent acephali , quod esse non potest , XCIII distinctio , nulla , decenter omnibus ; XI , questio I , magnum . Et essent sicut locuste , que regem non habent secundum Salicetum , ut notat XVI questio I , qui vere . Nisi igitur prefati opidani possint probare se prescripsisse exemptionem libertatis nomine et vice alterius superioris contra ecclesiam , oportet necessario fateri eos jurisdictioni episcopi esse subjectos. Et sic non procedit responsio partis adverse pretendentis , quod civitas de Groeninghen a tempore, de cujus principio memoria hominum non habetur , non fuit sub dominio et potestate ecclesie Trajectensis , quia non est dubium , quin olim fuerit et hodie debet esse sub dominio et jurisdictione ejusdem ecclesie, vigore donationis imperialis supradicte. Nec dicta civitas potuit nec potest in se ipsa prescribere libertatem contra jurisdictionem dicte ecclesie, ut predixi, nec suffragatur eis, si dicant, quod numquam episcopo Trajectensi pro tempore homagium fecerunt nec prestiterunt juramentum fidelitatis, cum contra obedientiam nee consuetudo nec prescripsio potest probabiliter allegari , de consuetudine cum inter , et capitulum: cum venerabilis, de prescriptione , cum non liceat, XVIII questio II, abbatibus . Item ex quo constat de jure episcopi frustra opidani allegant consuetudinem vel prescriptionem, quia consuetudo non stat in non usu, ut patet, I distinctio, consuetudo; unde talis magis impugnat, quia sine possessione non currit consuetudo sicut nec prescriptio, de regulis juris capitulum: sine possessione, libro VI; et non utendo non acquiritur possessio, ut satis probatur de restitutione spoliatorum , olim primo , et notatur per Colle in dicto capitulo: cum inter , verbo: quid si prelato; nam ea que consistant in non faciendo non possunt possideri, unde non valet, si quis dicat se esse in possessione non solvendi hoc vel illud vel non prestandi tale juramentum, ut notat Innocentius de majoritate et obedientia, capitulo: dilecti in glossa ad quum valet et cetera, in verbo: sed hii qui. Ad quartum, quo queritur utrum ex viribus litterarum, in quibus inter alia in vulgo cavetur: Want wy, borghermeyster, raede der ghemeender stat van Groeninghen et cetera, prefati opidani et universitas tenentur episcopum Trajectensem in suum dominum temporalem recognoscere ? Credo dicendum de jure quod sic, propter confessionem et litteras burgimagistrorum et consulum opidi predicti sigillo sigillatas Hoc sic ostenditur et probatur. Confessio extra judicium emissa cum causa sufficienti expressa habens disposicionem obligatoriam annexam, si fiat in presentia partis vere vel interpretative, ut quum fit per nuncium vel per epistolam, statim inducit non solum probationem sed etiam obligationem et etiam actionem ex stipulatu, si stipulacio vere interveniat inter partes, ut Ff. de verborum obligationibus , lege I et per totum. Et hoc verum est tam de jure civili quam etiam canonico. Vel si stipulatio non interveniat saltem de equitate juris canonici nascitur obligatio ex pacto seu nuda pollicitacione, sive fiat inter presentes sive absentes puta per nuncium sive epistolam, de pactis capitulo I , questio VII canone: quociens , questio II, canone: quicunque , et de jurejurando, in capitulo: ex rescripto ; notatur plene per Henricum Bohic, de confessis capitulo ultimo, distinctione I, et per Cynum C. de non numerata pecunia, lege: generaliter , verbo: primo quero. Exempli gratia ut si quis dicat: confiteor quod tibi debeo X ex causa emptionis et vendicionis, que tibi promitto reddere, planum est quod ista confessio ex causa sufficienti est emissa et habet dispositionem annexam, dum dicit: promitto tibi reddere, ergo inducit obligationem secundum eos. At similis confessio emissa est per burgimagistros et consules dicti oppidi de Groeninghen, ut patet in litteris supradictis ibi, cum dicitur: Want wy, burghermeysters, rade der ghemeenre stat van Groeninghen, staen ende mennich hondert jaer ghestaen hebben van des keysers weghen ende ghift in hand der kerken van Utrecht et cetera. Ecce confessionem ex causa sufficienti emissam. Et immediate sequitur: Soe hebben wy ghelooft ende loven vastelike mijt desen bryeve et cetera. Ecce disposicionem annexam, que obligationem induxit, et sic non obstant rationes per partem adversam allegate de confessionibus enunciativis, de quibus notant doctores, de successionibus ab intestato capitulo finali; nec etiam obstat quod pars adversa allegat id quod notat Innocentius in dicto capitulo finali, videlicet quod assertio, que est de preterito et extra judicium facta, non est sufficiens causa obligationis inducende, quia hoc vero potest intelligi, quando confessio solem continet enunciationem secus quando continet dispositionem, nam tunc ex ipsa nascitur obligacio etiam si esset de preterito, ymo confessio, que est de preterito etiam extra judicium facta, prejudicat confitenti, quia non est aliquis postea contra suam confessionem solemniter factam audiendus, nisi ostenderit se in alio casu intellexisse, ut notat Innocentius in dicto capitulo finali, in glossa: hec assertio. Ad quintum, utrum scilicet licitum sit episcopo Trajectensi guerram movere sive bellum indicere illis de Groeninghen ? Credo quod sic, presupponendo quod ecclesia Trajectensis habet ibi merum imperium ex concessione imperiali Henrici primi, de qua predicitur, et quod illi sunt inobedientes et rebelles ecclesie Trajectensi et per consequens episcopo, quia ecclesia est ex epsicopo et e converso, VII questio I, scire debes ; Ff. de rebus dubiis, lex: civibus; et nomine prelati intelligitur ecclesia et prelati ministerium, Ff. de annuis legatis, lex: annua :P: I , et Ff. de conditionibus et demonstrationibus lege: filiofamilias , attento etiam quod ipsi fidem in suis litteris promissam non servant, quod grave et absurdum est, XXIII quaestio I , nolite estimare; Ff. de constitutionibus principum, lex I; de jurejurando, capitulum: pervenit II; et quod aliquem presertim in temporalibus superiorem non recognoscunt, et sic sunt sicut locuste sine rege. Premissis igitur et consimilibus consideratis credo, quod episcopus potest eos facere compesci gladio materiali etiam inconsulto principe, nam quilibet prelatus habens temporalem jurisdictionem potest contra subditos sibi inobedientes licite et de jure arma movere, ut notat Innocentius de restitutione spoliatorum, capitulo: olim I ; de hoc notatur per Ostiensem in Summa, de treuga et pace, :P: I , verbo: sed ut aliquam doctrinam; et hoc maxime potest prelatus vel alius quicunque quando id quod suum est non potest judicio superioris recuperare, quo casu, ut dicit Innocentius ibi, potest rem suam propria auctoritate auferre, dum tamen inde scandalum non oriatur contra uxorem vel familiam. Idem notat Aretinus XXIII questio II canone: Dominus Deus . Preterea judex vel dominus temporalis injuriam sibi factam in prejudicium sue jurisdictionis potest auctoritate propria punire et ulcisci, notat glossa 2 questio VII canone: si quis ergo, et Aretinus de penis capitulo I, super verbo: punire libro VI. De hoc satis notatur per Innocentium, de verborum significatione, capitulo: ex parte I , in glossa magna. Nec mirum, quia hec injuria est manifesta, tum quia resistunt episcopo contra concessionem imperialem supradictam, tum quia prout facere tenebantur receperunt eum in dominum suum temporalem, ut patet in litteris desuper confectis patentibus et sigillo universitatis opidi de Groeninghen sigillatis, quod quidem facere potuerunt, nam civitas domino carens potest licite se dare et subicere uni domino, ut patet in eo quod notatur per Qstiensem, et ]oannem Andreae, de judiciis capitulo ultimo, super verbo: elabantur. Et per hoc sit responsum ad jura partis adverse allegantis de injusto bello et prosecutione juris per episcopum coram superiore in judicio faciendam cum similibus. Ad sextum, utrum contractus locationis et conductionis inter dictos decanum et capitulum ac opidanos et universitatem de Groeninghen initus, de quo premittitur, fuerit validus de jure? Supponendo quod contractus ille sapit perpetuam alienationem juxta notata per glossam Ff. pro socio lege I, credo predictum contractum de jure non valuisse nec valere eo, quod res immobiles, que imperiali dono piis locis sunt collate, sunt prohibite alienari ut in authentica: de alienatione et emphiteosi :P: ea vero, collatio IX et C. de sacrosanctis ecclesiis, authentica: hoc jus, in principio. Et quia locatio in perpetuum vel ad non modicum tempus equiparantur, argumento de rebus ecclesiae non alienandis, capitulo 2 in principio, libro VI, et in eo quod notatur per Joannem Andreae, eodem titulo; capitulo I in fine, in Clementinis. Spacium enim centum annorum non est modicum, ymmo longissimum tempus reputatur Ff. de usufructu et quemadmodum, lege: an ususfructus; C. de sacrosanctis ecclesie lege finali, :P: sed ne. Talis namque locatio similis est contractui emphiteotico, notat glossa C. de locatione prediorum civilium vel fiscalium, lege: predia, in principio, libro XI, et quia contractus emphiteoticus vel ad non modicum tempus sapit naturam alienationis, de rebus ecclesiae non alienandis, capitulo: nulli, et res in perpetuum tempus locata intelligitur data in emphiteosim, notat glossa in dicta lege: predia, super verbo: retrahendam. Et hoc videtur expressum I. locatio :P:: adeo. Hinc est quod talis contractus sine juris solennitate, presertim sine consensu episcopi factus, viribus omnino caruit, ut C. de sacrosanctis ecclesiis, authentica: perpetua in principio, et legitur et notatur per Archidiaconum XII questio II, capitulo: imperator Leo :P: perpetua, et clarius in Speculo, titulo: de locatis :P: ultimo, verbo: sexto queritur. Ad ultimum, utrum scilicet villa de Groeninghen pertineat ad ecclesiam Trajectensem ? Credo quod sic, quia dicta villa est in comitatu Thrente, ut patet in donatione Henrici II, et sicut supradictum est Henricus primus donavit comitatum Thrente ecclesie Trajectensi, ergo dicta villa ad ipsam ecclesiam pertinet, quia pars in toto est, ut de regulis juris, capitulum: in toto, libro V; et Ff. de exceptione rei judicate, lex: si quis cum totum . Nec obstat donatio facta per Henricum secundum de predio in Groeninghen, quia hic fuerunt due donationes. Una et prima generalis de comitatu Thrente per Henricum primum, alia postea specialis de predicto predio facte ecclesie Trajectensi; nec una alteri derogat in aliquo, nam ita est de jure quando eidem primo genus et postmodum species conceditur, si secunda concessio fiat causa removende dubitacionis et ad majorem evidentiam, valet utrumque concessum nec unum alteri derogat, ut Ff. de alimentis et cibariis legatis, lex: alimenta, :P: basilice ; de suppellectile legata, lex: legata in principio; et de fundo instructo lex: quesitum :P: finali, ubi hoc notatur in glossa et per Cardinalem; de regulis juris, capitulo: generi, libro VI, et Dynus ibi in verbo: secundo casu qnando primo genus, et cetera. Unde si creditor accipiat primo generalem obligationem et postea specialem a debitore, si speciale sub generali comprehendi potest utrumque operatur et valet, nec unum alteri in aliquo derogat, ut in dicta lege: alimenta :P: basilice secundum Petrum de Bellaperica, ut notat Cynus C. de pignoribus , lege 2. Sic in proposito est dicendum, quia, licet sub generali donatione comitatus Thrente facta per Heynricum primum venit villa de Groeninghen tamquam pars cum toto, hoc tamen non derogat secunde donationi de predicto predio facte per Henricum secundum, nam potest probabiliter dici, quod secunda donacio specialis facta fuit causa removende dubitationis et ad majorem evidenciam et cautelam. Et si obiciatur, quod predicta jura loquuntur, quando primo genus et postea species ab uno et eodem legantur seu conceduntur, quod non est in casu isto, quia hic fuerunt due donaciones a diversis personis, una ab Henrico primo et alia ab Henrico secundo concesse, sed hoc dictum minime urget, nam quoad utramque donationem supradictam Henricus primus et Henricus secundus una et eadem persona in hoc casu reputantur et secundus est quasi heres primi, argumento in eo quod legitur et notatur de solutionibus capitulo I, super verbo: predecessor. Successor enim universalis in omnibus bonis vel etiam in certa parte bonorum per modum quote jus, nomen et effectum sortitur heredis, ut patet in episcopo, cui distribucionem patrimonii pauperibus relicti lex defert, ut C. de episcopis et clericis, lex: si quis ad declinandam :P: licentiam; et in eo cui ex Trebelliano hereditas est restituta, Ff. quod cum eo, lex: si filius , de bonis libertorum, lex: si necem , et ad Trebellianum 1. I, circa principium; et in fisco, cui omnia bona vel aliqua ipsorum quota sunt publicata, Ff. soluto matrimonio, lex: si marito, et C., de vi publica vel privata, lex 2. Proinde successor in dignitate ut papa, imperator, rex vel comes non potest benefactum a predecessore dissolvere, ne sede vacante, capitulo: novit; de rescriptis , super litteris, LXIII distinctio, canone II, ut notat Aretinus XXV questio II, canone: decessorum et Henricus Bohic de clericis non residentibus , capitulo penultimo, distinctio I. Ergo parinde est ac si utraque donacio ab uno eodemque imperatore facta fuisset, quia heres eadem persona cum defuncto censetur in authentica: de jurejurando a moriente propter mensuram suae substantiae III , rubrica, collatio V; Ff. de regulis juris, lege: quod ipsis cum similibus. Et quia mihi Everardo Foec, licenciato in legibus, bachallario in decretis, minimo decano ecclesie sancti Salvatoris Trajectensis, ita videtur de jure sentiendum, in testimonium premissorum per me ruditer collectorum manu propria me subscripsi. Datum per copiam.

x

x

Fonds	Oorkondenboek Groningen en Drenthe
Nr	1053
Olim	Naar het Diversorium I van Frederik van Blankenhem fol. 195vo.
Jaar	1400
Deviatie	20

x

x

Materiaal	papier

x

Edities	P.J. Blok e.a., Oorkondenboek van Groningen en Drente, II (Groningen 1899), nr. 1053.